Ciąża potwierdzona. Co postanawiam?

Według moich obliczeń i poziomu hormonu HCG zaczynam 4 tydzień ciąży. Dokładnie za 7 dni mam umówioną wizytę u ginekologa, na którą bardzo się cieszę, bo rozwieje, mam nadzieję, wszystkie wątpliwości na temat bólu brzucha, który mi towarzyszy, a który według tych informacji w sieci, do których dotarłam, jest ‚normalny’.

Pomyślałam też nad kilkoma postanowieniami, które, myślę, pozwolą mi zachować zdrowie psychiczne:)

1. Rozpocząć regularną modlitwę o zdrowie dziecięcia i szczęśliwe rozwiązanie.

2. Zdrowo się odżywiać i nie pakować w siebie tony słodyczy, które taaaak lubię!

3. Więcej się ruszać na świeżym powietrzu.

4. Zacząć wchodzić na strony poświęcone akcesoriom dla maluchów dopiero, kiedy dziecko będzie mieć 6 miesięcy życia płodowego.

5. Przygotowywania do organizacji pokoju dla dziecka rozpocząć, gdy dziecko będzie mieć 6 miesięcy.

Na szczęście pokój stoi prawie pusty, trzeba go tylko nieco odświeżyć i umeblować.

6. Dbać o siebie i swój wygląd niezależnie od miejsca, czasu i okoliczności.

7. Odpuścić myślenie o długiej i wyczerpującej fizycznie podróży w ramach urlopu (najpierw miał być przelot samolotem, a później około tysiąca kilometrów rowerami).

8. Żyć normalnie:) Nie projektować w głowie możliwych scenariuszy i cieszyć się tym, co się dzieje.

9. Notować swoje myśli na bieżąco, bo to będzie kiedyś ciekawa lektura.

Otóż wybiegłam nieco w przyszłość (jednak, ale to wyjątkowo ten jeden raz!) i zobaczyłam siebie w chwili, gdy nasze dziecko idzie do przedszkola/szkoły. Zebranie rodziców. Wszyscy młodzi, piękni i ja pośród nich. Czterdziestka w ubraniu bez klasy i z tłustą grzywką. Bleeee. I ten wzrok pociechy, kiedy taka zapuszczona pojawiam się w szkole na korytarzu, by porozmawiać o ocenach z atrakcyjną wychowawczynią. O nie, nie, nie. Nie mogę robić siary własnemu dziecku! Nie mogę, ba, nie chcę być nigdy powodem wstydu z powodu, mogłoby się zdawać prozaicznego – wyglądu.

I właściwie chyba zacznę od wyrzucenia tego polara, w którym tak często pojawiam się w pracy, jako „ocieplaczu”. W swetrach marznę, ale trzeba coś wymyślić, bo chcę zawsze i wszędzie wyglądać kobieco.

O.